فرار قطبی از موضع‌گیری انتخاباتی

تیم ملی برای باقی ماندن در کورس صعود به جام جهانی حتما باید امارات را شکست دهد.

ناگهان قطبی از کوره دررفت؛ «آقای قطبی شما در انتخابات شرکت می‌کنید؟» کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی AFC قبل از بازی ایران و امارات برگزار شد. کنفرانسی که فرصتی بود تا افشین قطبی پس از چند روز هجمه خبری از سوی منتقدان بتواند درباره تیم ملی حرف بزند. درباره استراتژی‌اش برای صعود. برای تیمی که هرچند هنوز شانس دارد اما مردم را نتایجش ناامید کرده است.

فوتبال سیاست‌زده‌ای که تیم ملی را بزرگ‌ترین قربانی خود کرد درحالی که فقط یک بازی را با افشین قطبی سپری کرده است حالا نقد فنی می‌شود. قطبی به دلیل تعویض‌هایش نقد می‌شود و استدلال برای انتقاد هم اینگونه مطرح می‌شود: «او در هر صورت برنده بازی بود. اگر با تیم ملی حذف شود می‌گوید دایی تیم را نابود کرد و اگر تیم بالا برود، اسطوره، نامش افشین قطبی است.

درحالی که دیدیم ارنج خوبی را در بازی با کره شمالی نداشت و اگر او قدرت بازیخوانی داشت، 3 امتیاز به ایران می‌رسید.» این را ناصر حجازی تنها نمی‌گوید. حتی دقایقی بعد از پایان بازی در پیونگ یانگ، مرتضی محصص مشاور سرمربی تیم ملی هم از نمایش تیم در نیمه دوم ابراز نارضایتی می‌کرد. اوج انتقادات به جایی برمی‌گشت که تعویض قطبی یعنی محسن خلیلی خیلی زود آسیب دید و از زمین بیرون رفت.

در این شرایط که قطبی برای صعود تیمش فقط باید پیروز بازی با امارات در تهران باشد و او در طول مصاحبه نقد‌های بسیاری را شنیده بود، خبرنگاری از سرمربی تیم ملی درباره حضورش در انتخابات می‌پرسد. سئوالی که شاید سنخیتی با فضای کنفرانس و جوی که ایجاد شده ندارد. سرمربی تیم ملی مکثی می‌کند، کمی به اطرافش نگاه می‌اندازد و بعد درحالی که سعی دارد اعتراضش را به این سئوال بی‌ربط نشان دهد، می‌گوید: «مدام از من می‌پرسند که آیا در انتخابات شرکت می‌کنم یا خیر که باید به آنها پاسخ دهم در حال حاضر من بیشتر به این فکر می‌کنم که کدام یازده بازیکن را برای تیم ملی در بازی‌های پیش‌رو انتخاب کنم.» تیم ملی شرایطی دشوار دارد، تیم یا امارات را در تهران می‌برد و یا از رقابت جام جهانی حذف می‌شود.

تیمی که از 6 بازی قبلی خود، 7 امتیاز دارد اگر همه چیز بر وفق مراد باشد با این پیروزی و کسب کامل امتیازات به عدد 10 می‌رسد. امتیازی که فارغ از هر نتیجه‌ای باز هم ایران را در قعر جدول گروه نگه می‌دارد. در بازی همزمان با مسابقه تهران در سئول، عربستان 10 امتیازی به مصاف کره جنوبی می‌رود.

میزبان قبل از این صعودش را با رسیدن به امتیاز 14 محرز کرده است تا برای هفتمین بار متوالی با اقتدار به جام جهانی صعود کند. کره‌ای‌ها که در سال 2002 در خانه تیم چهارم دنیا شده‌اند از سال 1986 مکزیک تا به حال حتی یکبار هم داستان صعود تیم‌شان را به اما و اگر نینداخته‌اند. درست به عکس ایران دیگر تیم مدعی آسیا که هر بار برای رسیدن به جام جهانی طرفداران فوتبالش را جان به لب می‌کند.

 تیم ملی این بار اما به عکس همیشه با اتفاقاتی که از جام جهانی آلمان افتاد، مظلوم‌ترین عصرش را گذراند و این سیاست‌زدگی بود که تا مرز تعلیق پیشش برد و در بازگشت از تعلیق هم قصه کارشکنی‌های دوره انتقالی و دخالت‌های دولتی‌اش بر سر انتخاب مربی ملی کار را به بازی 8 فروردین و شکست دردناک تیم ملی برابر عربستان کشاند. جایی که برای اولین بار مردم به خود اجازه دادند از سیاست‌های دولتی اشتباه در ورزش اعتراض کنند و موجی به پا کنند.

تیم ملی اگر صعود نکند، ورزش کشور فرومی‌ریزد. این عقیده‌ای است که همه کارشناسان دارند. اتفاقی که اگرچه می‌تواند از سبد آرای دولت بکاهد اما هیچ یک از نامزدهای رقیب احمدی‌نژاد علاقه‌ای ندارند که رخ دهد. افشین قطبی مربی منتخب مردم تیم نماینده‌ای فراجناحی است. مردی که فقط و فقط به خواست مردم هدایت تیم را در دست گرفت و دولت به ناچار با انتخابش موافقت کرد. او حالا به رغم همه ضعف‌هایش در بازیخوانی اما این حسن را دارد که با هیجانش می‌تواند مردم و تیم ملی را آشتی دهد. بازی ملی عصر امروز اگر کمی، تنها کمی احتمال داشت که فرصتی باشد برای صعود به جام جهانی، می‌شد میدانی برای رقابت تبلیغاتی.

هرچند همین حالا هم هر 4 نامزد برنامه‌ای ویژه برای رقابت تبلیغی در آزادی دارند. حامیان دولت چون در رأس قدرت هستند می‌خواهند حتی با یک برد مرهمی بر همه ناکامی‌های ورزش بگذارند که پاشنه آشیل دولت شده است. قلم نیوز در این باره از قول یکی از ملی‌پوشان نوشته بود: «آمده‌اند و وعده پاداش 7 هزار دلاری داده‌اند. تاج و علی‌آبادی تأکید می‌کردند اگر بردیم از زحمات دولت برای تیم ملی تشکر کنیم.» این درحالی است که تلاش رئیس سازمان ورزش برای استفاده از احساسات مردم، 48 ساعت قبل در تبریز با شکستی بزرگ روبه‌رو شد. مردم تبریز در جشن صعود تراکتورسازی با شعار‌هایی علیه محمد علی‌آبادی که در ورزشگاه یادگار امام تبریز حضور داشت، انزجارشان از فوتبال سیاست‌زده را بار دیگر اعلام کردند. حالا در آستانه بازی تیم ملی هم، این دلهره در میان مدیران سازمان ورزش وجود دارد.

صعود به جام جهانی؛ این رویای همه مردم ایران است. صعودی که حالا دشوار شده. این صعود اما برای عده‌ای با انتخابات گره خورده است. سازمان ورزش بیش از هر ارگانی حالا نیاز به این اتفاق دارد. آنها که در مظان به نابودی کشیدن ورزش قهرمانی کشور هستند، امید دارند حداقل قبل از انتخابات 22 خرداد شکستی دیگر به کارنامه باخت‌های آنها افزوده نشود.

محمود احمدی نژاد، علاقه ویژه‌ای به فوتبال دارد و این علاقه را گاه با استفاده ابزاری از ورزش برای کسب محبوبیت بیشتر مترادف می‌دانند. او البته، خود روزی چنین ادعایی را که از ورزش استفاده ابزاری می‌شود با قدرت تکذیب کرده و گفته بود: «شاید در دیگر کشورهای جهان، ابرقدرت‌ها چنین استفاده‌ای از ورزش داشته باشند اما در ایران هیچ‌وقت چنین اتفاقی نمی‌افتد.» او که مدت‌ها قبل این جمله را در تمرین تیم ملی به کامران نجف‌زاده گفته بود اما همین دیروز با صدور حکم عضویت کاشانی در هیأت مدیره پرسپولیس بار دیگر متهم شد که از ورزش در راستای اهداف سیاسی استفاده می‌شود.

او اما فارغ از همه این پشت هم افتادن ابهامات شبهه برانگیز، فوتبال را خوب می‌فهمد که خود زمانی فوتبالیست بوده است. رفتن به ورزشگاه یکی از علایقش است اما در آستانه بازی با امارات شاید مشاورانش این اجازه را به او ندهند. چون دو حضور آخرش در ورزشگاه با شکست‌هایی دردناک همراه شده و جوی علیه دخالت‌های دولتی در ورزش به راه افتاده که ممکن است باعث حوادث غیر‌قابل جبران شود. به همین دلیل هم هست که یکی دو سایت خبری درباره حضور رئیس‌جمهور در ورزشگاه نوشته بودند: «او منتظر است اگر تیم ملی از امارات پیش افتاد، برای دقایق پایانی به آزادی بیاید.»

«با ایام پر شور و حساس انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، هیأت رئیسه فدراسیون ضمن احترام به کلیه کاندیداها، اعضای محترم ستاد‌های انتخاباتی، هواداران و علاقه مندان به نامزدهای محترم و ارزشمند درخواست می‌شود ضمن رعایت حقوق متقابل از هرگونه فعالیت تبلیغاتی علیه نامزدی خاص اجتناب نمایند.

بدیهی است تیم ملی متعلق به آحاد ملت عظیم و ارزشمند ایران اسلامی بوده و استادیوم آزادی در روز چهارشنبه باید نماد وحدت ملی و انسجام همه اقشار و مظهر تشویق بازیکنان غیور تیم ملی باشد.» این قسمتی از بیانیه فدراسیون فوتبال است. فدراسیونی که تعدادی از اعضایش متهم‌اند در ستاد انتخابی یکی از نامزدها، حضوری فعال دارند و از اختیارات‌شان در حمایت از این نامزد خاص استفاده می‌کنند. آنها البته بیش از هر چیز می‌ترسند که جو انتخابات روی بازی تیم ملی تأثیر بگذارد و سکوها جایگاهی باشند برای درگیری‌های انتخاباتی.

ناکامی تیم ملی یعنی پایان دوران ورزشی محمد علی‌آبادی و فدراسیون فعلی فوتبال ایران درحالی که حتی پیروزی در بازی با امارات هم نمی‌تواند تضمینی باشد بر ادامه خشم مردم علیه سازمان ورزش، دولت در چالشی بزرگ قرار دارد. حامیان دولت ساعاتی قبل از مسابقه در میدان آزادی گردهمایی دارند و نامزدهای مخالف مدام از اقدامی هماهنگ شده برای فرستادن بخشی از این جمعیت برای پرکردن سکوهای آزادی می‌گویند. جمعیتی که می‌روند تا جو به سود دولت باشد درحالی که پس از تساوی در پیونگ یانگ این خبرگزاری دولتی ایرنا بود که قطبی را به شدت نقد کرد.

در این فضا وقتی از قطبی درباره جو می‌پرسیم می‌گوید: «من یک ایرانی هستم که مسئولم تا تیم ملی را به جام جهانی ببرم. الان مهمترین وظیفه‌ام صعود تیم ملی است. من سیاسی نیستم و رأیم رأیی شخصی است. دوست ندارم این جو در تیمم ایجاد شود و این اتفاق هم نمی‌افتد.»