مردی در کوی دانشگاه تهران ساکن است که از سال 1359 این خانه دانشجویی را ترک نکرده است. او هم اتاقی قیصر امین پور بوده و دکتر عارف را متقاعد کرده تا قبله کوه را اصلاح کند. | |||
|
به گزارش خبرگزاری مهر، شاید شما هم روزی ساکن خوابگاه دانشجویان بوده اید اما پس از چند سال خوابگاه را ترک کرده اید اما مردی در کوی دانشگاه تهران ساکن است که از سال 1359 این خانه دانشجویی را ترک نکرده است. او هم اتاقی قیصر امین پور بوده و دکتر عارف را متقاعد کرده تا قبله کوه را اصلاح کند.
همیشه همه ما انسانها در هر مقطعی از زندگی خانه ای داریم که در آن زندگی می کنیم. خیلی از آدمها در طول دوران زندگیشان دانشجو می شوند و زندگی در خوابگاه را تجربه می کنند اما این تجربه نهایتا چند سال به طول می انجامد. اما در همین تهران مردی 63 ساله زندگی می کند که 29 سال است خانه اش کوی دانشگاه تهران و اتاقهای این خوابگاه است و همسایه هایش دانشجویانی از جنس تمامی شهرها.
کوی دانشگاه تهران واقع در انتهای خیابان کارگر شمالی یکی از ۱۳ خوابگاه دانشجویی دانشگاه تهران و بزرگترین مجموعه خوابگاه دانشجویی در خاورمیانه است که در سال ۱۳۲۴ تحویل دانشگاه تهران شد و پس از آن نیز توسعه یافت.
یکی از ساکنان ویژه این خانه بزرگ دانشجویی عابدی است که ساکنان کوی او را دکتر می خوانند (او لیسانس ادبیات است). او در میان دانشجویان بسیار شهره است و از سال 1353 زمانی که 29 سال داشته وارد دانشگاه تهران شده است. عابدی معروف از سال 1359 یعنی 29 سال پیش قدم در کوی دانشگاه تهران گذاشته و از آن زمان همدمی همیشگی برای کوی دانشگاه و دانشجویانی بوده که آمده اند و رفته اند.
به گزارش خبرگزاری مهر؛ عابدی در حالی که 35 سال از عمر کوی می گذشت وارد این خوابگاه شد. از آن زمان به بعد دانشگاه تهران افراد ویژه ای را چون غلامعلی افروز، محمدرضا عارف، منصور خلیلی اردکانی، رضا فرجی دانا و عباسعلی عمید زنجانی در راس مدیریت خود دیده که همگی آمده اند و رفته اند اما "دکتر معروف" کوی دانشگاه همچنان ساکن دانشگاه و کوی است.
کمتر دانشجویی وجود دارد که یک بار گذرش به کوی افتاده باشد و عابدی را نشناسد. عابدی در خاطرات بیشتر دانشجویان نقشی را بازی می کند. او به واقع دفترچه خاطره کوی دانشگاه است!
در یک بعد ازظهر بارانی به سراغ عابدی رفتیم. چتری در دست راست داشت و رادیویی در دست چپ. در حالی که رادیوی او روشن بود و امواج رادیو قرآن را به خیابان 16 آذر می آورد، پای صحبتها و خاطراتش نشستم. عابدی که در کوی دانشگاه به دکتر معروف است 29 سال زندگی در کوی دانشگاه را در کارنامه زندگی خود دارد
چون شاغل بودم سال 1353 نتوانستم وارد کوی دانشگاه شوم عابدی که لیسانس ادبیات فارسی دارد و از سال 1359 در کوی دانشگاه زندگی می کند در گفتگویی خواندنی با خبرنگار مهر گفت: در سال 53 در رشته ادبیات فارسی دانشگاه تهران پذیرفته شدم. همان روزی که برای ثبت نام به دانشگاه آمدم تحصیل رایگان شد. در آن زمان که به دوران پیش از انقلاب برمی گردد قانونی بود که به دانشجویان شاغل خوابگاه تعلق نمی گرفت بنابراین نتوانستم از آن زمان ساکن کوی دانشگاه شوم.
سال 59 پس از انقلاب فرهنگی وارد کوی دانشگاه شدم
وی ادامه داد: من آن زمان در مقطع راهنمایی حق التدریسی درس می دادم و راضی نشدم که دروغ بگویم و در خوابگاه ساکن شوم تا اینکه به انقلاب فرهنگی برخوردیم و دانشگاه تعطیل شد تا سال 59 که دوباره دانشگاه باز شد و این بار به خوابگاه کوی دانشگاه آمدم و تا امروز ماندگار شدم.
اهل نطنزم
دکتر معروف کوی دانشگاه افزود: اصالتا اهل اطراف نطنز در استان اصفهان هستم و در حال حاضر هم اقوام دورم در آنجا زندگی می کنند. بستگان درجه یکم اغلب فوت شده اند و در تهران تنها یک خواهر دارم که با خانواده اش زندگی می کند و بعضی روزها به منزلشان می روم تا وظیفه برادری را به جا آورده باشم.
یک اتاق کوچک در کوی دانشگاه دارم اما اکثرا در اتاق دانشجویان زندگی می کنم
عابدی گفت: در کوی یک اتاق کوچک برای خودم دارم که دانشجویان معمولا آن را نمی گیرند و بیشتر اوقات دست من است. وسایل کمی دارم که در اتاق گذاشته ام اما اکثر شبها به اتاق دانشجویان می روم.وی ادامه داد: در اتاقم وسایل لازم در حد لباس، خشکبار، دانه های روغنی و کتابهایم که بیشتر درباره بهداشت، طب اسلامی، مسائل اجتماعی و قرآن هستند را نگهداری می کنم.
بیشتر خام خواری می کنم دکتر معروف کوی دانشگاه در رابطه با تغذیه اش نیز به مهر گفت: فقط خام خواری می کنم و معمولا به سراغ غذاهای عمومی نمی روم. در خوابگاه بیشتر شبها با دانشجویان با هم غذا می پزیم و با لذت می خوریم.
وی ادامه داد: البته غذاهای عمومی مثل جوجه کباب را می خورم اما به سراغ غذاهایی مثل چلوخورشت ها و آش که عمومی باشند نمی روم. چرا که مخلفات زیادی دارند و امکان اینکه مواد بدی در آنها به کار رفته باشد وجود دارد.
عابدی افزود: در میان وسایلم همیشه جایی برای دانه های روغنی و غذاهای گیاهی وجود دارد چرا که به سلامت خیلی اهمیت می دهم و تغذیه هم از ارکان حفظ سلامتی است.
قبله کوی را اشتباه تعیین کرده بودند عابدی در ادامه این گفتگوی خواندنی از خاطراتش در کوی دانشگاه به مهر گفت. از خاطراتی که تقریبا اکثر خوابگاهی های دانشگاه تهران آن را می دانند و به آن احترام می گذارند. یکی از این خاطرات که عابدی با دقت و ظرافتی خاص آن را تعریف می کند اشتباهی که مسئولان کوی دانشگاه در تعیین دقیق قبله کوی داشته اند و عابدی آنها را متقاعد ساخته تا قبله را تصحیح کنند.
وی در رابطه با این جریان گفت: نزدیک به 16 سال پیش یک روز در مسجد دانشگاه بودم که متوجه شدم آفتاب ظهر متناسب با ظهر شرعی نیست. از همان روز به دنبال این افتادم که به همه اثبات کنم که قبله مسجد دانشگاه اشتباه است اما کسی به حرفم توجه نمی کرد.
دکتر عارف دستور تصحیح قبله را داد عابدی ادامه داد: تا اینکه بعد از مدتها پیگیری همان کسانی که با من مخالفت می کردند قبله نما آوردند و دیدند که حق با من است. آن زمان دکتر عارف رئیس دانشگاه تهران بود که دستور داد فرش را به سمت راست مسجد ببرند و محراب اشتباه را بپوشانند. آن روزها خیلی پیگیر شدم تا این اتفاق افتاد چرا که هیچ کس باور نمی کرد که حق با من است.
هم اتاق شدن با قیصر امین پور
اتفاقات جالب و عجیب زیادی در زندگی خوابگاهی عابدی وجود دارد. هم اتاق شدنش با قیصر امین پور در زمانی که قیصر دانشجوی لیسانس بود هم از همین اتفاقات جالب است.
وی در رابطه با خاطرات آن روزها به مهر گفت: زمانی که با قیصر در ساختمان 21 هم اتاق بودم دانشجوی لیسانس بود. ما با هم خیلی خوب بودیم و قیصر خیلی هوایم را داشت.
توصیه عابدی به قیصر دکتر معروف ساکنان کوی دانشگاه ادامه داد: همیشه به قیصر توصیه می کردم که غذایش میوه و سبزیجات باشد و همیشه صبح های زود درس بخواند و جالب این بود که بیشتر مواقع به توصیه هایم توجه و آنها را اجرا می کرد.
وی افزود: زمانی که امین پور کارشناسی ارشد قبول شد از اتاق ما رفت چرا که دانشجویان ارشد نیاز به اتاقهای خلوت تری نیاز دارند و از آنجا که من بر مسائل کوی نظارت داشتم و مراجعه کنندگانم زیاد بودند دیگر نشد که هم اتاقی باشیم.